Regentijd en andere perikelen

Terwijl ik dit schrijf plenst de regen om me heen. De kleine regentijd is officieel begonnen op 23 november. Tenminste dat zegt een oud militair, die nu manager is bij de enige werkende plantage in Suriname, Katwijk. De 23e was er een plensbui. Theoretisch kan de kleine regentijd per 15 november beginnen. Hij is over tijd?
We zijn op de fiets 2 dagen naar Commewijne, het district oostelijk van Paramaribo, gegaan. Op oud plantage Visserszorg hebben we een huisje geboekt in een soort vakantieparkje. 4 huisjes, een barretje een zwembad en vooral heel veel beesten. Er is maar één huisje geboekt, door ons, de eigenaar maakt graag een praatje. Een Nederlander die met vrouw in Suriname woont. Zij is er niet ze zit in Nederland. Meneer is niet zo tevreden over Suriname en Surinamers. Hij heeft een ambivalente houding en wil eigenlijk het parkje wel verkopen. (3 ton euro's)
In de vele sloten leven vissen en kikkers. Vogels vliegen af en aan en maken veel geluid. Leguaantjes lopen over het grasveld. Er is veel te zien en te horen. De huisjes worden opgegeten door houtluis. Een hongerig beestje. Het huisje staat aan de rand van de sloot. 's Ochtend maakt een Grietjebie ons enthousiast wakker, hij zingt zijn lied op 1 ½ meter van ons bed. Op de heenweg zijn we via nieuw Amsterdam gegaan. Een voormalig fort/verdedigingswerk aan de monding van de Commewijne rivier. De tentoonstelling is wat rommelig, wat verdedigingswerken, kanonnen, oude ambacht, slavernij, Surinaamse militairen in de oorlogen, een kampong en zo meer. Ook het lichtschip ligt er te vergaan in de verzande oever.
Op de 2e dag zijn we via plantage Katwijk gegaan, een werkende maar in verwaarloosde staat verkerende koffieplantage. Ze produceren KW koffie. De meneer was een oud regeringssoldaat die meegedaan heeft aan de binnenlandse oorlog tegen het jungle commando. Tijdens een kopje koffie vertelde hij over het leven (de oorlog) in Suriname. Hij wist niet of de jongste geschiedenis, de binnenlandse oorlog, al opgenomen is in de geschiedenis boeken. Ondertussen weten we van Nanda (de huisbazin) dat dit wel gepoogd is maar dat de huidige president de schoolboeken over de binnenlandse oorlog heeft afgekeurd. Het wordt dus niet onderwezen. Bij de huisbazin hebben we lekker gegeten. Pom rijst kousenband zuur bakabana's en zoete aardappel. Surinamers die we spreken zijn teleurgesteld in de regeringen. Als er een nieuwe minister komt, komen familie leden mee om het ambtenarenapraat te vervangen.

In de dagen er voor hebben we een uitstapje naar Menimi gedaan. 3 uur met de bus en dan 1 ½ uur met de boot de Suriname rivier op. Nou ja met de bus, het busje van Bert. De broer van Mandje. Het 3e broertje heet Blankie. En dat zijn ze niet allemaal. Menimi is een dorpje aan de Suriname rivier. Een vakantie oordje eigenlijk. Toen we er kwamen was er een groepje Nederlanders in Jungle outfit. Dat bleken verzekeringsartsen te zijn die een paar dagen vakantie aan hun bijscholing hadden geplakt. De volgende dag vertrokken ze weer. Wij bleven als enige gasten over voor de rest van de dag. Niet verkeerd, een beetje zwemmen, hangmatten en eten. 's avonds kwamen er 27 gasten jongeren met begeleiders. Dat gaf een gezellige dynamiek. 's Avonds, 's ochtends. Kapitein (zo heet hij) bracht ons met het busje terug naar Paramaribo.
Gisteravond telefoon van meneer Bouterse, tenminste een bandje met zijn stem. Het ging over het 40 jarig onafhankelijkheid feestje. Vandaag rondgelopen op het feestje, een soort Koninginnedag. Eten drinken gezelligheid, vanmiddag een defilé en een volksreceptie.