Maleisie eindelijk vakantie

Eindelijk vakantie
Na een drukke zomer en najaar eindelijk vakantie. Dinsdagochtend nog gewoon werken, ‘s middags nog wat brieven op de post en laatste dingen afhandelen. Daarna de afwezigheid assistent het werk maar eens laten doen.
Tegen vijf-en op de fiets naar de Berkenweg, lopen naar het station en de trein naar Schiphol. De blauwe Zwaan heeft de eer ons te vervoeren. Dat doen ze goed.
in de middag komen we aan op Kuala Lumpur airport, een rustige luchthaven. Schoon verzorgd en goed bewegwijzerd. Na de gebruikelijke zaken geld pinnen. Shit we krijgen maar 10 ringits. De nullen verkeerd gelezen. Bij de 2e keer pinnen “U heeft uw maximale transacties gedaan”. Marjoleins pasje geeft ook geen soelaas. De creditkaart wel.
Met de trein naar de stad. Een taxicoupon kopen voorkomt gehussel met prijzen. Hotel is netjes. Hup de stad in te voet. De benen strekken. Bij het eerste islamitische restaurant eten. Prima spul. Lopen door de eten straat op zoek naar groene thee. Dat lukt niet, wel zwarte thee, dat willen we niet. Morgen maar weer proberen. Na een biertje naar bed. We zijn moe. Slapen lukt geweldig, maar niet bij Marjolein.
De volgende dag op zoek naar ontbijt. Nergens broodjes. Marjolein wil brood. Uiteindelijk zien we witte bolletjes hangen bij een werkmans kantine stalletje. Daar gaan we eten. Marjolein een wit bolletje met gebakken ei. Hans een chapatti met een gekookt ei in saus. Prima spul.
we gaan naar de televisietoren, omdat hij op een heuveltje staat het hoogste gebouw in KL. Met zicht op Petronas (dubbel) toren. Daarna op naar central Market en China town. De Market was niet zo leuk, veel toeristen spul dus duur en alles van hetzelfde. China town eigenlijk ook. Maar wel een theepot kunnen scoren en groene thee. Mooi chinees spul, wel wat duurder, kleine tabletjes die je meerdere keren kan opschenken. De geur en smaak zijn inderdaad erg goed. Niet stoffig maar fris. Ja ik heb het nog steeds over de thee. Een mooie ceremonie ook om tot een keuzen te komen.
we zitten met zijn 3 en aan een te klein tafeltje. De verkoper en wij. Hij geeft ons voorverwarmde minikopjes met een pincet aan. Hij spoelt de theeblaadjes. Waarna hij ze nogmaals opgiet om ons in te schenken. Na een drietal minikopjes krijgen we andere thee te drinken. Die hebben we gekocht. De eerste was nog 3x zo duur..
KL is een schone stad. Geen stinkende riolen, geen uitwerpselen op straat. Geen vuilnis op straat. Mensen gooien gewoon hun vuil in de vuilnisbak; ongekend. Ook zijn alle wegen geasfalteerd en kun je redelijk veilig op de stoep lopen. Uit de uitlaten van het verkeer komt over het algemeen geen vieze stinkende rook. Er rijden geen tuk tuks het is bijna stil, sommige straten zijn redelijk stil zonder verkeer. Bangkok ruikt naar eten en rotting, is kleurrijk, geurrijk en lawaaierig. KL is dan bijna flets. Je kunt wel bij elk stalletje lekker eten.
De volgende dag gaan we naar een lokale markt, veel vis kip groente en fruit. Veel Vietnamezen hier. We hebben 400g thee gescoord, yes. Petronas towers bekeken. Onder de torens een groot winkelcentrum. Horkerige russen, dat ze hier nog durven te komen! En heel veel regen. Via de torens, een galerij van een expositiegebouw en enkele straten zijn we terug op de basis. Na een dutje eerst naar Tong Lee Co. Een high end hifi winkel. Het walhalla van de buizenversterker liefhebber. Heel erg mooie buizenversterkers. Glimmend chroom, hardhouten frontjes en enorme buizen. Super prijzen. Daar gaat de droom om er een mee terug te nemen uit Maleisië. Nederlandse prijzen.
Dan maar Vietnamees eten (lekker), naar bed en morgen vroeg op.
Naar Sibu met Air Asia. Taxi trein vlucht en taxi, hup in Sibu.
Bij de lokale reisagent kunnen ze niet zo veel betekenen. Het lonely planet reisbureau is te ver weg om te lopen. Wat gaan we dan doen. Met de boot naar Kapit, diep in de jungle? We overleggen op een bankje. Vragen wat jongens naar een adres. De jongens roepen er wat mormonen bij. Ze weten nl niet zo goed wat we willen. De Britse (?) mormonen Elder Smith en Elder ……. Weten het ook niet zo goed. De jongens begrijpen het ondertussen en geven tegenstrijdige adviezen. Het blijken Iban jongeren te zijn elk wil dat we naar zijn eigen Kampong (longhouse) gaan. De mormonen vertrekken en komen terug, ze hebben een reisbureau gevonden. De mw. Heeft ons blijkt pas achteraf goed geholpen. We worden teruggebeld zegt ze. Terug op de hotelkamer zoeken we nog wat recensies over slapen in een kampong. We besluiten dit niet te doen. Het spreekt ons niet aan. Het is als slapen in een Nepalese hut, zonder doel. Eigenlijk hebben we besloten naar Kuching te varen, dat wilden we graag doen. Maar dat gaat zo maar niet. ’s Avonds naar de kermis, daar wordt je vrolijk van. Eetstalletjes volop. Karaoke en ander zangers. Demonstraties van keukenapparatuur en andere leuke dingen zoals naaimachines. Nog even naar de haven voor de boottijden. En dan naar het hotel. Daar gaat de telefoon; “u wilt morgen een longhouse bezoeken? Dat regelen we”. OK gaan we dat doen.