Kinabatangan

Kinabantangan River.
We zitten nu aan de keukentafel van de Homestay in Old House in Georgetown Penang. Zojuist weer eens verrast door het lekkere eten in Maleisië. Het smaakt echt anders. Je loopt naar een food coart. In dit geval een overdekte ruimte met een aantal etensstalletjes. Je besteld ergens wat eten en je kan gaan zitten. Eten en drinken komt van verschillende plekken. Je rekent per gerecht af. Maar lekker!! We hebben de tijd om eens weer iets te schrijven.
De Aziatische chaos breekt los nadat we uit de taxi zijn gestapt. Vier jongens dragen elk een rugzak weg naar een andere kant. De grote rugzakken staan bij de counter om een kaartje te kopen de kleine rugzakken hangen aan twee jongens een andere kant op. En ze roepen allen kom, kom hierheen. We lopen naar de counter. De twee andere jongens volgen. Waarschijnlijk de concurrerende busmaatschappij. Enfin we kopen kaartjes stappen in en vertrekken na enige tijd naar Kinabantangan river. (sommigen zeggen Kinabantang anderen Kinabantangan. We rijden langs Mount Kinabulu, 4095 meter hoog, gaan we die nog beklimmen? Wel een mooi avontuur. De berg is goed zichtbaar een lange rots kam. Omgeven door jungle die hoog op de flanken rijkt. De busrit is erg relaxt. We lezen wat dutten wat en na 7 uur worden we de bus uitgezet. Halte (?) haltes bestaan hier niet. Kinabantangan river bridge, maar waar is de brug. Ja die kunnen we niet zien, maar we moeten de weg naar beneden. Het is heet, erg heet. Op de rug een grote rugzak, op de buik een kleine. En …. Ik heb nog steeds mijn paraplu. Gekocht in Kuala Lumpur. Twee vluchten doorstaan, er zouden nog 2 volgen.
Alles klopt weer. Gisteren via de tourist information met Zaza gesproken. Zij is van Kopel, een coöperatieve (toeristische) organisatie van het dorp waar we gaan verblijven. Het dorp heeft meerdere homestay ‘s. Een eco project, gidsen op free lance basis. Het klopt allemaal weer, goed geregeld. Zie www.misowalaihomestay.com . Mocht je naar Borneo gaan, dit is een tip. We verblijven bij mensen thuis. Een gezin met 6 kinderen, de jongste even oud als het middelste kleinkind (5). Iedereen woont thuis, dus ook de oudste dochter de schoonzoon met de 3 kleinkinderen. De ouders en de 2 kleine kinderen slapen meestal in de woonkamer, met de 2 kinderen op een matrasje. Daar blijven moeder en de oudste dochters en de 3 kleinkinderen ook de rest van de dagen. Een beetje op de grond liggen slapen en TV kijken. Moeders zorgt voor het eten. Vijf kleine kinderen dartelen om ons heen, we zijn een klimrek, knuffelplek, Engelse les plek. We gaan een aantal keren de rivier op, ’s avonds en ’s ochtends. We zien meerdere keren krokodillen, soms alleen de ogen soms meer. Apen bij de vleet, Nederlandse (orang belanda) te herkennen aan de grote neus. Mensen vinden het wel leuk als ik deze naam gebruik. De Indonesiërs hebben de naam verzonnen. Wij Nederlanders hebben een grote neus. We kunnen er best trots op zijn. Maleisiërs zeggen, de Indonesiërs die hebben de naam verzonnen. Schuiven ze het wat af? Maar ook Makaken en Langoren. Vogels (ijsvogel en andere) civet kat tijdens een nachtelijke jungle wandeling. Oh ja niet te vergeten we hebben een innige band gehad met enkel bloedzuigers, vreemde beesten.
Gek eigenlijk, je voegt je redelijk makkelijk in een gezin in. Douche? Nee. Een bak met lauw water kun je over je heen gooien, ook lekker. Eten maakt mevrouw. Lekken maar simpel. Kip rijst en een klein beetje groente. Wij eten met enkele kinderen. Niet altijd met dezelfde, er zijn er 5 kleintjes. Soms komt de oudste dochter ook aan tafel, maar die ligt meestal op de grond haar baby van 9 maand te (borst) voeden. We hebben gevist, niets gevangen, oude graven bezocht, wegens regen niet alles kunnen bekijken. Maar dat gaf eigenlijk niet. We hebben begrepen dat het tussen de bevolking van Maleisië en Indonesië niet erg botert. Er is sprake van spanningen tussen de bevolkingsgroepen. Tussen ons en het gezin is een behoorlijke taalbarrière, ons leven thuis wijkt zo ver af van hoe deze mensen leven, eigenlijk in grote armoede. Zonder al die spullen. De woonkamer was leeg op een TV, naaimachine, een aquarium (of twee). Alles ook een beetje vies. Een houten huis op palen, wel stroom, tv en een gasfles. Allen zijn de Engelse taal wel enigszins machtig, maar als je iets meer wilt weten wordt het toch moeilijk.
We hebben ons uitstekend vermaakt. De kinderen van de lokale school hadden hun laatste avond. De vakantie was aangebroken. Bij ons vieren ze dat met de musical. Hier met dans, eten en muziek, en vooral veel toespraken. Een leerkracht nam ook afscheid. Misschien had dat ook invloed. Marjolein en ik werden genoemd in een toespraak, waar het over ging weet ik niet. We waren erbij in traditionele (geleende) kleding. Marjolein in een jurk en ik in een roze pyjama. Ik weet nog niet of ik de foto durf te plaatsen. Enfin Kinabantangan river was een mooie ervaring. We hebben 3 nachten daar geslapen. Met de bus zijn we naar KK gegaan. Mount Kinabulu lag in de mist, we hebben het zo gelaten. We gaan naar KK, lekker douchen, dat was genieten!! Een nachtje slapen en dan naar Penang vliegen. Een Old house geboekt met eigen sanitair! Dat is echt heel lekker, je eigen douche en wc. Het zou nog beter worden.